I Grandi di Toscana was net een weekje open toen ik er was. Op het moment dat ik aan kwam rijden, stond Elisabetta, de trotse en buitengewoon charmante eigenaresse, me al op te wachten. Ik had mijn huurautootje nog niet geparkeerd of Elisabetta begon al enthousiast te vertellen over haar levenswerk. Hier stond een trotse vrouw. En dat mag ook wel! In twee jaar tijd veranderde ze de ruïne van een oude boerderij in een waar paleis. Ze hing haar flitsende carrière in de modewereld van Milaan aan de wilgen om het roer om te gooien en op deze plek haar droom te verwezenlijken. En die van mij. Want ik zag meteen dat dit vorstelijke verblijf alles was, wat ik me kon wensen.

Ik geloof dat we, in het uurtje dat volgde, bijna alle 62 hectare van het landgoed hebben bewandeld. Geen detail werd overgeslagen: haar olijf- en wijngaarden die nog steeds zorgen voor de heerlijkste olie en wijnen, het meertje met het weidse uitzicht, het zwembad, de weelderige bloementuinen… Nadat ze me de prachtig ingerichte appartementen had laten zien waarvoor ze alle antiekmarkten in de omgeving had leeggekocht, ploften we eindelijk neer op het terras. Want het was tijd om te proosten op dromen die soms, heel soms, wel degelijk werkelijkheid worden.