Op een dag sloeg ik een weg in die mijn leven een stuk mooier maakte. Een pad dat leidde naar de oase van Thorsten en Sonia genaamd Finca el Tossal.

Die ochtend liet ik de havenstad Alicante achter me en even voelde het alsof ik een tijdreis maakte, want een half uurtje en flink wat hobbelen in de auto later, kwam ik aan in de Algar vallei waar de natuur wonderschoon is en relaxen de hoogste staat bereikt. Het ging zo: Thorsten had alvast een glas cava voor me klaarstaan op het terras waar gasten ’s avonds genieten van een maaltje onder de parasols met uitzicht over de zee. “Dit restaurant is ontstaan door onze gasten zelf. Iedereen wilde de hele dag hier blijven! En dus bouwden we er dit kleine restaurant bij.”

Ik wilde alles bekijken en wel nu! Maar langzaam kroop ook bij mij het echte Finca el Tossal-gevoel in mijn lijf. En even later wandelde ik totaal ontspannen rond door het hotel. De palmen wuifden, de natuur bloeide als de beste, het zwembad sierde in bochten en overal genoten gasten van de zon. Elke steen, het eeuwenoude hout, elk detail ging door de handen van Thorsten. Hij renoveerde het landhuis in een mediterrane en Moorse sfeer. Mijn suite bleek even sfeervol: rustiek ingericht in dezelfde stijl en met uiteraard een hemelbed. Het uitzicht: de bergen en de Middellandse zee. Bij elke stap kwam ik in hogere sferen.

En nu lig ik op een loungebed dat uitkijkt over al dat moois. ‘Een siësta kan hier altijd’ glimlachte hij. Ik zucht diep. Finca el Tossal kwam op mijn pad en dat blijf ik voorlopig nog heel lang bewandelen.